Angelika Markul i Nicolas Delprat

 W środku nocy

Wspólna wystawa Nicolasa Delprata i Angeliki Markul jest odpowiedzią na inicjatywę Galerii Labirynt i odbywa się w ramach zainicjowanego przez nią projektu „Wschód – Zachód”, mającego doprowadzić do przewartościowań naszego rozumienia i zweryfikowania stereotypów dotyczących obszarów kulturowych kryjących się pod nazwami Wschodu i Zachodu. Przed rozpoczęciem pracy nad lubelską wystawą artyści nie znali się i nie współpracowali ze sobą. Pochodzą z różnych środowisk kulturowych (Polska jest tu symbolicznym Wschodem, Belgia – Zachodem), oboje studiowali we Francji. Oboje, niezależnie od siebie, wypracowali podobny język, prezentują zbieżne zainteresowania.

Artyści odwołujący się w swoich pracach do przeżyć z dzieciństwa, okażą się kreować światy łudząco podobne do siebie, tajemnicze, pełne niedopowiedzeń, odwołujące się do wyobraźni i czucia.  Interesuje ich to, co nie może być wypowiedziane innymi środkami niż artystyczne i co silnie oddziałuje na podświadomość, na emocje. Malarstwo Delprata i rzeźbiarska instalacja Markul zostaną połączone i stworzą całościową realizację interpretującą na nowo przestrzeń Galerii Labirynt. 

Nicolas Delprat (ur. 1972 w Brukseli) pochodzi z francuskojęzycznej części Belgii. Studia odbył w uczelniach artystycznych Lyonu i Nantes (Francja). Współpracuje m.in. z FRAC Auvergne w Clermont-Ferrand, miał wystawy m.in. w centrum sztuki Le Magasin w Grenoble. Mieszka i pracuje w Brukseli.

Zajmuje się przede wszystkim malarstwem. Christian Alandete pisze o jego twórczości, że …wydaje się ukazywać świat nierealny i odczłowieczony, w którym przetrwają jedynie pejzaże całkowicie wyzbyte obecności ludzkiej, o ile płótna nie odsłaniają pozostałości jakiegoś znieruchomiałego działania, czyniąc aluzję do życia z poprzednich epok, widocznego dzięki poruszeniom wiązek promieni świetlnych, których pochodzenia nie możemy zidentyfikować. Artysta posługuje się dużymi formatami, o skali jakby ponadludzkiej, inspiruje się scenografią do filmów s-f, jego płótna są abstrakcyjne i niezwykle nastrojowe. Wystawa w Labiryncie będzie pierwszym jego pokazem w Polsce, artysta zaprezentuje 7 gigantycznych płócien malowanych techniką akrylową.

Angelika Markul (ur. 1977 w Szczecinie) jest związana z Francją. Wykształcenie zdobyła w Ecole nationale supèrieure des beaux-arts w Paryżu, dyplom u Christiana Boltanskiego. Miała wystawy indywidualne m.in. w Galerii Foksal (2006) i w CSW Zamek Ujazdowski (2008) w Warszawie, a także w CSW Znaki Czasu w Toruniu (2009). Uczestniczyła m.in. w Triennale Młodej Sztuki w Turynie (2005).

Własną twórczość Angelika Markul pojmuje jako aranżacje przestrzeni. Najważniejszym tworzywem są dla niej emocje. Z pomocą zazwyczaj prostych środków (światło, plastikowe folie, wentylatory, lód, szkło, drewno) tworzy niezwykle sugestywne realizacje, w których można stracić poczucie czasu i miejsca. W odniesieniu do jej twórczości krytycy wspominają o działaniu „podprogowym”. Polega ono na tym, że trudno uzmysłowić sobie dlaczego i o czym dokładnie jest konkretna jej praca (np. filmy, obrazy widziane w przyciemnionym świetle, zielona mgła itd.), lecz każdy widz ją przeżywa i odczytuje indywidualnie, używając własnych skojarzeń czy wspomnień. W Labiryncie artystka stworzy jakby rodzaj rozbudowanej scenografii, ramy do malarstwa Nicolasa Delprata.